Işık Yolu: Adaletin Yolculuğu

Uzun zaman önce, adını “Işık Yolu” koydukları bir kasaba varmış. Bu kasaba, etrafı zeytin ağaçlarıyla çevrili, sakin ve huzurlu bir yermiş. Işık Yolu Kasabası’nın halkı, adalet ve dürüstlüğe büyük önem verirmiş. Bu masalımız da bu kasabada geçiyor.

Kasabanın merkezinde, büyük bir meydanda dürüst ve çalışkan bir hükümdar olan Sultan Ahmet yaşarmış. Sultan Ahmet, halkına adil ve sevgi dolu bir yönetim sağlıyormuş. Ama bir gün kasabaya haksızlıklarla dolu bir karanlık bulutu çökmüş.

Bir tüccar, diğer tüccarlar arasında hile yapmaya başlamış ve bu durum kasabanın huzurunu bozmaya başlamış. Bu kötü gelişmelerin ardından, Sultan Ahmet, kasabanın bilge alimi olan Mevlana İsmail’i çağırmış. Mevlana İsmail, adaletin ve doğruluğun sembolüymüş.

Sultan Ahmet, Mevlana İsmail’e dönerek sormuş:

“Sevgili Mevlana, kasabamızın huzuru için ne yapmalıyız?”

Mevlana İsmail, derin bir nefes alıp şöyle demiş:

“Yüce Sultanım, adaletin ışığını yeniden parlatmalıyız. Adalet, kasabanın kalbidir ve haksızlıkla mücadele etmek bizim görevimizdir.”

Sultan Ahmet, Mevlana İsmail’in sözlerini dinledikten sonra hemen harekete geçmiş. Tüccarlar arasındaki anlaşmazlığı çözmek için adil bir mahkeme kurulmuş. Herkesin hakkını savunacak bir hakim atanmış ve haksız kazanç elde eden tüccar, adil bir şekilde cezalandırılmış.

Adaletin tecellisiyle kasabada yeniden huzur ve mutluluk hakim olmuş. Mevlana İsmail’in bilgeliği ve Sultan Ahmet’in liderliği sayesinde, Işık Yolu Kasabası, adaletin ve doğruluğun rehberliğinde ilerlemeye devam etmiş.

Ve o günden sonra, kasaba halkı, adaletin gücünü ve doğruluğun önemini her zaman hatırlamış.