Ayı Ailesi Masalı

Bir varmış, bir yokmuş… Ormanın derinliklerinde neşeli mi neşeli bir ayı ailesi yaşarmış. Bu ailenin en küçük üyesi, yerinde duramayan, meraklı mı meraklı Küçük Ayıcık’mış. Küçük Ayıcık, sürekli yeni şeyler keşfetmek ister, bazen de maceraya atılmadan duramazmış. Onun bu halleri, ailesinin hem yüzünü güldürür hem de onları düşündürürmüş.

Bir gün Küçük Ayıcık, karnı gurul gurul ederken ormanda dolaşmaya çıkmış. “Bal! Evet, bal bulmalıyım!” diyerek etrafta bal aramaya koyulmuş. Bir süre yürüdükten sonra, gökyüzünde bir arı görmüş. Bu arıyı takip ederse, kesinlikle koca bir bal kovanına ulaşacağını düşünmüş. Ama tahmin edin ne olmuş? Arı onu bir çiçek tarlasına götürmüş! Küçük Ayıcık bir yandan sevinçle çiçeklerin etrafında hoplayıp zıplamış ama bal bulamayınca burnunu kıvırıp, “Bu kadar çiçek ama hiç bal yok!” diyerek biraz huysuzlanmış.

Tam bu sırada yanına yaşlı bir kaplumbağa yaklaşmış. Kaplumbağa, “Ah, Küçük Ayıcık, bal arıyorsan doğru yer burası değil!” demiş. Küçük Ayıcık gözlerini kırpıştırarak, “E ama sen nereden biliyorsun?” diye sormuş. Kaplumbağa gülümseyerek, “Ben ormandaki en eski canlılardan biriyim, her yeri bilirim!” demiş. Ardından Küçük Ayıcık’a büyük, yüzyıllık bir çam ağacının yanında dev bir kovan olduğunu söylemiş.

Küçük Ayıcık sevinçle çam ağacına doğru koşmuş. Fakat bir sorun varmış; ağaç çok ama çok yüksekmiş! Kendi başına ağaca tırmanmak isterken “Hop!” diye kaymış ve yere düşmüş. Ama pes etmemiş. Eve dönüp büyük bir merdiven bulmuş ve merdiveni omzuna alıp tekrar ağacın yanına gitmiş. Merdivene tırmanıp tam bal kovanına ulaşacakken bir arı sürüsü etrafında dolaşmaya başlamış. Küçük Ayıcık biraz korkmuş ama kararlıymış. “Merhaba arılar!” demiş, “Balınızdan tatmak istiyorum, ama çok dikkatli olacağım, size hiç zarar vermeyeceğim.”

Arılar, Küçük Ayıcık’ın kibar ve nazik tavrını görünce etrafında dans ederek ona yol açmışlar. Küçük Ayıcık yavaşça kovanın altındaki baldan biraz almış. Tam yere inecekken arılar ona seslenmiş, “Küçük Ayıcık, sen çok naziksin! Ama balımızı alırsan bize ne vereceksin?” demişler. Küçük Ayıcık, “Eee, ben size hikayeler anlatırım! Hem dans eder hem şarkı söylerim, olur mu?” diye cevap vermiş.

Arılar bu teklifi çok sevmişler ve balın karşılığında her gün bir hikaye dinlemek istemişler. Küçük Ayıcık, o günden sonra her gün arılara ormanın hikayelerini anlatmış. Arılar da ona mis gibi ballarını vermiş. Böylece ayı ailesi hiç ballı tatlısız kalmamış, ormandaki en eğlenceli aile olmuş. Küçük Ayıcık ise hem nazik olmayı öğrenmiş hem de dostlukların değerini anlamış.

Ormanda her canlı, Küçük Ayıcık’ın hikayelerini dinlemeye can atar olmuş. Onu görenler, “Acaba bugün arılara ne anlattı?” diye merak içinde kalırmış. Böylece ayı ailesi, tüm ormanın kalbinde yer edinmiş ve hep birlikte mutlu bir şekilde yaşamışlar.

Masal bu ya, belki bir gün siz de ormana gidip Küçük Ayıcık’ın tatlı hikayelerinden birini duyarsınız, kim bilir?

Ayı Ailesi Masal Özeti

Ormanda yaşayan meraklı Küçük Ayıcık, bal ararken yaşlı bir kaplumbağadan yüzyıllık bir çam ağacının yanında dev bir bal kovanı olduğunu öğrenir. Ağaca tırmanmaya çalışır, ama bir arı sürüsü onu durdurur. Küçük Ayıcık nazik bir dille arılardan izin ister ve onlara zarar vermeyeceğini söyler. Arılar da onun bu nazik tavrından hoşlanır ve bal karşılığında Küçük Ayıcık’tan her gün bir hikaye anlatmasını isterler. Böylece Küçük Ayıcık, arılara her gün ormanın hikayelerini anlatır ve ailesine bol bol bal getirir. Ayı ailesi ve tüm orman, bu tatlı dostluk sayesinde mutluluk içinde yaşar.