Aslan ve Fare Hikayesi
Ormanlar Kralı Aslan'ın açlıkla sınandığı günlerde, küçük bir fare büyük bir dostluğun kapılarını aralar. Hikaye, önyargıları aşarak kazanılan dostluğun güzelliklerini anlatıyor.
Ormanlar kralı aslan bir gün ormanda ava çıkmış. Gün boyu dolaşmış. Yiyecek hiçbir şey bulamamış. Karnı da oldukça acıkmış. Kendi kendine homurdanmış:
-Bu gün aç yatacağım herhalde! Demiş. Arslan homurdana homurdana yürüyedursun, karşısına sevimli fare çıkıvermiş. Sevimli fareyi gören aslan üzerine atılıp yakalamış. Sevimli fare çok korkmuş. Aslana yalvarmaya başlamış:
-Ne olur beni yeme! Hem ben çok küçüğüm, senin karnını doyurmam ki.
Ormanlar Kralı Aslan:
-Olsun aç aç uyumaktan iyidir, diyerek ağzını açmış.
Sevimli fare:
-Beni yemekten vazgeçersen bir gün benim de sana bir yardımım dokunabilir, demiş.
Ormanlar Kralı Aslan, farenin sözlerine kahkahalarla gülmüş:
-Senin gibi minicik birisi benim gibi koskoca ormanlar kralına nasıl yardımcı olabilir hah hah ha, diyerek fareyi pençelerinin arasından bırakmış. Aslan, sevimli fareyi affetmiş. O gün ormanlar kralı aç aç uyumuş. Midesinin guruldamasını dinlemekten sabahı zor etmiş.
Sabahleyin güneş doğar doğmaz, aslan tekrar yiyecek bulmak için ormanda gezinmeye başlamış. Bir anda kendisini ağacın tepesinde bir ağın içerisinde buluvermiş. O anda ne olduğunu anlamış.
Ormana tuzak kuran avcıların tuzağına yakalanmış. Umutsuzca kükremeye başlamış. Aslanın sesi sevimli fareye kadar ulaşmış.
Fare, kendi kendine konuşmuş:
-Arslan neden acı acı kükrüyor acaba? Diyerek sesin geldiği yöne doğru koşmuş.
En sonunda aslanın yakalandığı ağacın altına varmış.
Aşağıdan aslana seslenmiş:
-Ne yapıyorsun ağacın tepesinde?
Fareyi gören aslan sevinmiş. Fareye:
-Lütfen beni kurtar, avcıların tuzağına yakalandım, diyerek yardım istemiş.
Avcılar da gelmek üzereymiş. Sevimli fare hemen ağaca tırmanmış. Ağın bulunduğu dala gelmiş. Başlamış ağı kemirmeye. En sonunda aslanın geçebileceği büyüklükte delik açmış. Arslan ağdan kurtulup aşağıya atlamış.
Kurtulduğu için çok sevinen aslan sevimli fareye teşekkür etmiş.
Aslan:
-Bundan sonra en iyi dostum sensin, zor duruma düştüğünde beni çağır, koşar gelirim diyerek oradan uzaklaşmış.
Ormanlar Kralı Aslan yolda giderken, “Bundan böyle görünüşünden dolayı kimseyi küçümsemeyeceğim” diye kendi kendine söz vermiş.