Ağustos Böceği ve Karınca

Çiçeklerin en güzel, güneşin en ışıltılı olduğu günlerde, bir yandan müzik sesi gelirken, bir yandan da çalışan karıncaların yorgun nefesleri duyulurmuş. Bu müzik, yazın bütün güzel günlerini tembellik ederek, bir yaprağın üzerinde bacak bacak üstüne atmış keman çalmaktan başka bir iş yapmayan tembeller tembeli Ağustos Böceği’ne aitmiş.

Herkese gülücükler dağıtıp, neşeli tavırlarıyla ormanı şenlendiren Ağustos Böceği, etrafında kışa hazırlık yapan bütün canlılara takılıp, onlarla alay edermiş.

-Bırakın bu güzel havalarda çalışmayı. Gelin şarkı söyleyelim, eğlenelim. Gelin günümüzü gün edelim. Bu güzel havalarda çalışarak niye kendinize eziyet ediyorsunuz, derken bir yandan da kemanıyla neşeli parçalar çalarak etrafında çalışanları engellemek istiyormuş.

Bu sırada toprağın üzerinde karıncalar çalışıyormuş. Çalışkan karıncalar kışa hazırlık yapıyorlarmış. Buldukları yiyecekleri yuvalarına taşıyorlarmış.

Ağustos Böceği, karıncalara seslenmiş:

-Ne kadar çok çalışıyorsunuz.

Karıncalardan birisi:

– Sen de kışa hazırlık yapsan iyi olur. Yakında kış gelecek, diye cevap vermiş.

Ağustos Böceği, karıncanın söylediklerini duymazdan gelmiş. Yine neşe içerisinde şarkı söylemeye devam etmiş. Sonunda yaz bitmiş. Soğuk havalar gelmiş. Her tarafa bembeyaz kar yağmış.

Yazın çalışan böcekler yuvalarında yiyeceklerini yiyerek rahat ediyorlarmış. Ağustos Böceği ise yazın yaptığı tembellikten dolayı yiyeceksiz kalmış. Tanıdığı böceklerin evlerine giderek yiyecek istemiş. Ama hiçbirisi ona yiyecek vermemiş. En sonunda karıncaların kapısını çalmış.

Kapıyı açan karıncaya:

-Lütfen bana biraz yiyecek verin. Hiç yiyeceğim yok, diyerek sızlanmış.

Karınca, Ağustos Böceği’ne:

-Yazın hiç çalışmadın. Hep tembellik yapıp keyif sürdün. Şimdi niye keyif yapmıyorsun, diyerek kapıyı kapatmış.

Ağustos Böceği yaptığı hatayı anlamış. Bir daha tembellik yapmayacağı konusunda kendisine söz vermiş.